Bitsin diye baktığım günlere sağlam çıkamayacak vücudum öylesine savrulup durmakta. Susmak bile ağır bir yük şimdilerde kendi sessizliğimde boy vermeye başladım. Anlaşılmak istemeyecek kadar yorgunum. Tüm amacı gayesi bir yerde buyken insanın anlaşılmak istememesi zor bir durum umarım ilerde bu yazıyı okuyup ne gerizekalıymışım diye gülecek kadar tutunurum yaşama. Yazdığım bir çok şey umuda ve yaşamaya zorlama gibi geliyor. İnsanları memnun etmekten oldukça yorgunum. Kendimi bıraktığım ve unuttuğum yerden kırıldım. Hayatımdan siktirin gidin tabelasını asmaya geç kalmamış olacağım ki bir çok insanın arkasından atılacak suları yudumladım yollara baka baka. Sosyal eğilimler göstermiyorum.
A şehrinden b şehrine ,insandan insana , kendinden kendine olan uzaklık birimlerine mesafe denir. Daha öznel daha kişisel bir ölçü birimi bu bence .Nedendir bilinmez kendimden kendime olan mesafeyle fazla meşgul durumdayım şu sıralar keşkelerim yok ama ihtimaller ve varsayımlarla yoğuruluyorum. Her gün biraz daha büyüyorum. Kendime olan mesafem azalıyor olmalı . Beni orada bekle beyaz ışık mıydı ?
Yorumlar
Yorum Gönder