Gölgeme Döndüm

Pazar sabahına ait bu güneş Son kez parlarmış gibi Ertesini bildiğin bir sona yakın Sisli ve soğuk bir güne uyanık pencereler Eski tanıdık bir nefes sesi içten gelen Kaburgalarının ardında betondan kafes Yine ısıtır seni Ses tellerini bir bir örer Boğazına düğümler nefesini Saklanamayacak Uykusu,kokusu Kafesinden bakacak Ertesi yakın yarınlara

2017 ve 2018 için genel bir grafik yapacak olsam gerçekten yokuşa benzer.( Tam burada harika bir alıntı kullanmalıyım. "Sonsuzluk yolunda nasıl böylesine kolayca ilerlediğine hayret eden birisi vardı; gerçekte hızla bayır aşağı yuvarlanıyordu.") B u seneki kurgu ve beraberinde getirdiği ilginç olaylar ve kişiler silsilesi kendimi bulmam üzerine müthişş depresyonlu bir senaryoydu. Çok şanslı değilse her insanın hayatında böyle bir dönem geçirdiği düşüncesinde hemfikir olabiliriz belki? S enenin başında her şey harika oley şeklinde başlayıp aslında işlerin o kadar kolay olmadığını anlamam çok sürmedi. N e istediğimi bilmediğim için önemsediğim insanların doğrularına inandırdım kendimi bok yolu budur yapma.B ütün insani duyguları yaşadığım, hissettiğim bir sene oldu ruh halimin çok iyi olduğunu söyleyemem ama bir yerde üzülmek bile yaşam belirtisi buna tutundum. Ç ok güzel şarkılar insanlar tanıdım (aralarında ruhsuz olanları da vardı) en yakınlarım başta olmak üzere yeniler

Yaşanan anların, anıların yetersiz olduğu yıllara sıkıştım  ama büyüdüm sanırım. Bak benim babam rock stardı. Harika şarkılar dinlerdi. Sevmeyi ondan öğrendim ben. Özlemeyi de Umarım gittiğin yerde  mutlusundur güzel adam. Seni çok özlüyorum. *

İçimden geldiği gibi davranmaktan pişmanlık duymadım .Sonra ne olur diye düşünmedim, o anı yaşamaya baktım çoğu zaman  yaptığım hatalar hata olmaya değerdi canımın yanmasını da çok dert etmiyorum çünkü biliyorum ki  acı insanı yaşıyormuş gibi hissetiriyor. Resmin bütününe baktığımda aslında bu kalem izlerini daha önce görmüştüm diyebiliyorum. İnsanlar gelip geçiyor hepsinin bir izi var kağıtta o kalemi tutan bensem zihnimden nasıl akıyorsa kağıda mürekkep resim son halini hep benim bilincimden sonra alıyor. Henüz güzel görünmüyor izlerin ama zaman geçtikçe tebessüme dönüşecekler yüzümde. Bak bu izler senin.

A şehrinden b şehrine ,insandan insana ,  kendinden kendine olan uzaklık birimlerine mesafe denir. Daha öznel daha kişisel bir ölçü birimi bu bence .Nedendir bilinmez kendimden kendime olan mesafeyle fazla meşgul durumdayım şu sıralar keşkelerim yok ama ihtimaller ve varsayımlarla yoğuruluyorum. Her gün biraz daha büyüyorum. Kendime olan mesafem azalıyor olmalı . Beni orada bekle beyaz ışık mıydı ?

Gözüktüğü kadar serin değil buralar üstelik kaçmaya çalıştıkça üstüne basmaktan kendimi alamıyorum. Dibi gördüm dibi sıyırdım derken daha derinine iniyorum benliğimin . Kim bu ?  Ben miyim ? Burada ne işin var ufaklık uzun zaman önce ayağındaki taşı çözüp seni yüzeye doğru süzülürken gördüm. Sanırım başka  başka akıntılara kaptırdın kendini olmayacak denizlere okyanusunu karıştırıp en sığ onlanda mı boğuldun ? Akıntılar sana çöpten başka bir şey katamamış tam da karışamamış  anlaşılan ne yaptın kendine ? distance- ian cumberland  Kendinden vaz mı geçtin?