Ana içeriğe atla

2018 bitirme konuşması

2017 ve 2018 için genel bir grafik yapacak olsam gerçekten yokuşa benzer.( Tam burada harika bir alıntı kullanmalıyım."Sonsuzluk yolunda nasıl böylesine kolayca ilerlediğine hayret eden birisi vardı; gerçekte hızla bayır aşağı yuvarlanıyordu.") Bu seneki kurgu ve beraberinde getirdiği ilginç olaylar ve kişiler silsilesi kendimi bulmam üzerine müthişş depresyonlu bir senaryoydu. Çok şanslı değilse her insanın hayatında böyle bir dönem geçirdiği düşüncesinde hemfikir olabiliriz belki? Senenin başında her şey harika oley şeklinde başlayıp aslında işlerin o kadar kolay olmadığını anlamam çok sürmedi. Ne istediğimi bilmediğim için önemsediğim insanların doğrularına inandırdım kendimi bok yolu budur yapma.Bütün insani duyguları yaşadığım, hissettiğim bir sene oldu ruh halimin çok iyi olduğunu söyleyemem ama bir yerde üzülmek bile yaşam belirtisi buna tutundum. Çok güzel şarkılar insanlar tanıdım (aralarında ruhsuz olanları da vardı) en yakınlarım başta olmak üzere yenilerde beni şaşırtmadı . İnsanlar tanıdığım gibi kalmadı fakat şarkılar listelerde. Belki ben de o insanların tanıdığı gibi kalamadım bilemediğimiz noktalar? En çok öz eleştiriye ve empatiye doydum bu sene güzel şeyler bunlar deneyin. Bıraktığım liste bu sene yaşadığım tüm olay ve duygu durum değişiklikleriyle birebir bağlantılı şarkılardan oluşmaktadır. Kişi ve kurumlara belki bağlıdır. Güzel anılarımın parçası olan ufak tefek notlar barındırmaktadır belki .

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

mesafe

A şehrinden b şehrine ,insandan insana ,  kendinden kendine olan uzaklık birimlerine mesafe denir. Daha öznel daha kişisel bir ölçü birimi bu bence .Nedendir bilinmez kendimden kendime olan mesafeyle fazla meşgul durumdayım şu sıralar keşkelerim yok ama ihtimaller ve varsayımlarla yoğuruluyorum. Her gün biraz daha büyüyorum. Kendime olan mesafem azalıyor olmalı . Beni orada bekle beyaz ışık mıydı ?

Pazar

Pazar sabahına ait bu güneş Son kez parlarmış gibi Ertesini bildiğin bir sona yakın Sisli ve soğuk bir güne uyanık pencereler Eski tanıdık bir nefes sesi içten gelen Kaburgalarının ardında betondan kafes Yine ısıtır seni Ses tellerini bir bir örer Boğazına düğümler nefesini Saklanamayacak Uykusu,kokusu Kafesinden bakacak Ertesi yakın yarınlara